“Een trein heeft twee grote attributen van leven… beweging en doel,” zei ik, een regel uit Atlas Shrugged voorlazend aan een vriend dit afgelopen weekend. Er is iets wild aantrekkelijk aan eerlijke, zelfverzekerde beweging. Ik legde aan een vriend uit waarom de zoektocht erna mij naar ondernemerschap en Kenia bracht. Net als andere recent afgestudeerde twintigers wil ik beweging en doel, oftewel, ik wil goed doen door een betekenisvolle carrière.
Een paar maanden geleden leidde mijn zoektocht ertoe om enkele DOJO4 medesamenzweerders te vragen: “Hoe kunnen we altruïsme vernietigen?” We vroegen ons af waarom we niet meer mensen zien die een carrière kiezen die hen gelukkig maakt en de samenleving ten goede komt—iets dat velen van ons willen, nietwaar? Er is niets inherent verkeerd aan altruïsme. Ik ben het echter het schuldige omdat het prioriteit geeft aan het doen van goed voor de samenleving voor het doen van wat goed is voor het individu bij het creëren van een betekenisvolle carrière, wat gewoon verkeerd is. Ironisch genoeg heb ik het zien belemmeren zowel individuen als bedrijven om goed te doen.
Ik schrijf vanuit een kleine blauwe deurauto garage in de heuvels van Centraal-Kenia. Het is in bezit van Raji, een zes-voet-drie, 200-plus pond zware Indiase monteur met een camouflage bandana op zijn hoofd. Ik ben hier vanwege een startup genaamd EFK Group. Onze vrachtwagen is stuk gegaan en hij repareert het. Hij is de beste monteur in de omgeving. Hij geeft me een Coca-Cola en vraagt me waar ik over schrijf. Ik vertel hem en vraag hem wat hij er van vindt. “Ik ben goed in het repareren van kapotte shit. Dus doe ik dat.” “Hou je ervan?” “Ja.” “Ben je gelukkig?” “Zeker.”
Ik ving een glimp op van beweging en doel in zijn gedrag en wilde dat leven zo simpel was. Maar dat is het. Hij helpt mensen als gevolg van wat hij goed in is, wat mij deed denken, zoals Reid Hoffman in Startup of You uitlegt, dat een betekenisvolle carrière een ondernemend avontuur is, en dus heeft altruïsme er niets mee te maken.
Altruïsme wordt gedefinieerd als “de overtuiging in of praktijk van ongeïnteresseerde en zelfloze zorg voor het welzijn van anderen.” (Het is niet noodzakelijk filantropie of vrijwilligerswerk.) Het is geven zonder iets terug te krijgen. Het is apathisch. Er is geen verlangen naar een feedback-loop voor leren, geen wederzijdse waarde uitgewisseld. Het creëren van een betekenisvolle carrière is ondernemend en gemotiveerd door zelfbelang, wat noch egoïstisch noch altruïstisch is.
“Ik wil,” voor “goed doen” is zelfbelang voor goed. Het echte werk voor hen die op zoek zijn naar een betekenisvolle carrière bestaat uit het stellen van moeilijke vragen, actie ondernemen en het definiëren van een set principes die zelfbelang zullen leiden—net als een startup.
Net als een recyclingbedrijf mensen betaalt voor het verzamelen van blikjes in steden, betaalt EFK Group, een lokaal opgerichte en beheerde startup in Kenia, mensen voor het verzamelen van de gevallen noten van een inheemse boom genaamd croton megalocarpus. Ze verwerken de noot in drie biologische producten die ze terugverkopen aan de lokale industrie als vervanger voor geïmporteerde dieselolie, meststof en diervoer.
Er is een tekort aan financiering voor projecten als deze waar de sociale impactruimte probeert aan te vullen. Omdat ze in deze ruimte zitten, wordt hun vaak gevraagd: “Welk probleem lose je op? Wie zijn je begunstigden en hoe verbeter je hun leven? Welke impactmetrieken kun je tonen?” Omdat de boom (en de noot) geen eerdere economische waarde had, wordt hij traditioneel omgehakt voor brandhout. Maar nu vinden mensen economische waarde in hem omdat ze het verkopen aan EFK Group. Ze beschermen bestaande bomen en planten er meer. Het is lokaal eigendom, werkt met lokale werknemers en geeft kleine boeren, straatkinderen en huisvrouwen een andere bron van inkomen. Het heeft een nul-afval productieproces omdat het elk deel van de noot gebruikt.
Welk probleem lossen ze niet op? Wie profiteren ze niet? Ze lossen massale problemen op—van armoede tot ontbossing en klimaatverandering—maar ze startten het bedrijf niet om een van die problemen op te lossen. Ze benutten een kans en volgen persoonlijke belangen. Hun inspanningen worden geleid door principes (d.w.z. gooit geen spul weg, wees eerlijk, wees vriendelijk, werk hard, enz.) en logica, niet goede bedoelingen of altruïsme.
Ik denk niet dat impactmetrieken en doelen bedrijven schaden. Als iets verbeteren ze deze omdat ze mensen helpen hun klant beter te begrijpen. Maar ik zie hoe dit een hoogpresterend bedrijf kan afleiden. Als we zouden zeggen dat EFK Group bestaat om het leven van boeren te verbeteren, zou dat potentiële groeimogelijkheden kunnen beperken die andere stakeholders in de toekomst positief zouden kunnen beïnvloeden.
Als ik een bedrijf was, zou ik failliet gaan omdat altruïstisch denken mij liet prioriteit geven aan mijn zoektocht naar wat ik dacht goed zou zijn voor de samenleving voor wat goed is voor mij. Feit is, ik begrijp noch wat goed is noch wat het betekent—voor mijzelf of anderen—omdat we als mensen een beperkte capaciteit hebben om het leven, de tijd en de systemen waarin we leven volledig te begrijpen. (Elke keer dat we een probleem oplossen, creëren we er nieuwe—dat is vooruitgang, nietwaar?) Zeker, ik wil goed doen en mensen helpen, maar net als een startup geen impact kan schalen zonder winst, kan ik geen goed doen zonder steeds meer kennis en vaardigheden te verwerven.
Joan Didion zei: “Ik schrijf helemaal om te ontdekken wat ik denk, wat ik naar kijk, wat ik zie en wat het betekent.” Dat is mijn doel hier. Ik denk dat goed een externe uitvloeisel is van beweging en doel, wat het resultaat is van een principegericht streven naar zelfbelang.